Hoihoi!

Mijn goede voornemen om mijn blog bij te houden, is geloof ik nu al een beetje mislukt. Maar hier is er toch weer eentje. Zoveel weer gebeurd weer.

Laatste keer dat ik een blog schreef zou ik naar een rugbygame gaan, dat is dus ondertussen gebeurd. Het was zo grappig om het een keer live te zien. Er waren helaas geen cheerleaders, wel mascottes, dus dat maakte een hoop goed. Van rugby zelf snap ik nog steeds niet heel veel. Brede mannen die op elkaar springen. Er zit echt totaal geen logica in, gasten die met de bal door 2 enorme beren probeert heen te rennen en dan verwacht dat hij niet heel hard onderuit gehaald wordt. Het was toch wel een leuke wedstrijd, de sfeer was goed, publiek zat goed in de schmink en het weer was prima, helemaal goed dus.

Ik ben eindelijk naar Lone Pine Koala Sanctuary geweest, met Luka en de kids. Dit is HET koala park van Australie, ze hebben daar namelijk de meeste koala’s (en een heel vet live videoblog van het vogelbekdier). De foto die natuurlijk wel even gemaakt moest worden was de foto van het koala knuffelen. Dus dat heb ik maar braaf gedaan. Hele rare ervaring. Dat beest heeft enorm scherpe nagels, die hij lekker in mijn velletje zette. Verder stonk hij echt enorm, dat kwam omdat het een mannetje was leerde ik later, die stinken altijd, vrouwtjes niet (mannen..). Maar ik heb leuke foto’s gekregen! Elke keer als ik de foto’s zie, denk ik weer: huuh heb ik dat echt gedaan. Verder heb ik met Youri en Nadine de kangaroes gevoerd terwijl Luka foto’s maakte. Was een groot succes, alhoewel wij het leuker vonden dan de kangaroes. Ik heb er geen een zien springen, ze lagen allemaal een beetje vadsig te zijn tegen een hek. In het hok zaten ook emu’s (het Australische antwoord op de struisvogel, enorme beesten dus), en aangezien vogels me echt de kriebels geven ging ik daar steeds met een grote bocht omheen. Totdat ik door het hek wilde voor de tweede keer, naar het hok, en ik eigenlijk meer op de kinderen aan het letten was dan op waar ik liep. Stond ik opeens oog in oog met een Emu, ik gillen en wegrennen, Luka gillen en de kinderen en de Emu stonden er echt van: wat zijn dat voor enorme debielen. Maar hij ging wel weg, dus de kust van veilig.

Sinds mijn vorige blog heb ik al twee surflessen gehad. Een keer met alleen Louisa omdat ik opeens een dag vrij had en dus met haar mee kon. Ik dacht: doe ik even. Bleek dus toch net iets ingewikkelder te zijn en zooo zwaar. We hadden twee uur les, en ik was na een half uur al bekaf. Maar wat was het leuk, ik kan het natuurlijk voor geen meter, want wanneer kan ik wel ergens op blijven staan (skien, waterskien?). De volgende dagen kon ik mijn armen niet meer bewegen omdat ik overal spierpijn had, maar het was het waard. Ik heb wel een keer gestaan, 1 seconde, maar dat telt ook. Gelukkig kregen we aan het einde wel een certificaat, zodat ik toch het gevoel had dat ik iets goed gedaan had.

De tweede keer dat ik ging, gingen we met een groep van 7. Drie Nederlanders en 4 Duitsers. Ik ging wel even rijden naar Surfers Paradise, Gold Coast (uurtje), met de Nederlandse meiden. We kwamen uiteraard te laat, maar we mochten nog wel mee. Duurde wel even want we liepen de verkeerde kant op eerst. Voor Luka en Merel was het de eerste keer dus zij moesten in een andere groep, ik mocht samen met Louisa gewoon een beetje oefenen en proberen te staan. Louisa is echt een natuurtalent, dus ik ben echt een enorme faler naast haar. Maar ik heb mijn best zeker gedaan. We moesten verder de zee in en de golven waren een stuk hoger en harder dan de eerste keer, dus dat was wel even wennen. Het ging nog steeds voor geen meter, het ging wel beter, maar het moment dat ik echt een golf ga pakken moet nog even op zich wachten vrees ik. Na de les was iedereen kapot. We hadden een hostel geboekt vlabij de stad en daar hebben we gegeten en een kroegentocht geboekt. Erg leuk allemaal, leuk om de verschillende clubs te zien, alhoewel ze echt overal de zelfde muziek draaien. Die avond toen we wilden gaan slapen hadden we toch wel last ervan dat ze ons bij de receptie alleen maar hele dunne dekentjes hadden gegeven, we vroren dus ongeveer uit ons bed. Nu ben ik dus nog steeds verkouden van dat weekend.

Vandaag ben ik met Luka naar Moreton Island geweest. Een super mooi eiland vlakbij Brisbane. We hadden de EXTREME day tour gedaan, dus dat beloofde veel goed. We moesten om 6.45 am bij Roma Street Station zijn (20 minuten van mijn huis ongeveer), dus we stonden braaf om kwart over 5 op. Ik heb nog nooit zoveel actie gezien hier in Paddington als om half 6 in de ochtend. Mensen zijn hier aan het joggen en aan het wandelen en weet ik veel wat allemaal aan het doen, maar dat doen ze in de avond nou nooit. Dan is het altijd stil en donker op straat. We gingen om kwart over 6 weg om naar Roma Street te lopen. Daar stond een jeep klaar waar we met zijn 10^e in konden, lekker knus. Het leek een beetje op een gevangenis busje, dus dat was wel aardig. We moesten 40 minuten rijden en daarna nog met de ferry voor een uur. Was allemaal hartstikke gezellig. Op Moreton Island is eigenlijk het eerste wat opvalt de scheepswrakken die in de zee liggen, heel bijzonder. Ik vond het echt super mooi, maar die mening deelde niet iedereen geloof ik. Het eerste extreme wat we deden was snorkelen bij en tussen de wrakken. Super leuk. Luka en ik als enige zonder wetsuit, je bent een stoere Nederlander of niet. Ik had nog nooit gesnorkeld dus ik heb aardig wat zout water gehapt door mijn snorkel heen, erg fijn. Toen we eenmaal wat dichter bij de scheepswrakken waren zag je echt super veel mooie visjes, allemaal heel tropisch en met leuke kleurtjes enzo. We gingen tussen de wrakken door en er een beetje omheen, en zo kon je super veel leuke vissen zien en ook de scheepswrakken van onder water, super mooi. Ik heb ook nog een rog gezien, daar ben ik bijzonder trots op. Na het snorkelen hadden we even de tijd om te chillen op het strand en te lunchen. Daarna gingen we met de 4W drive jeep over het strand en de onverharde weggetjes rijden, erg leuk en hobbelig. Van het ene op het andere moment waren we van de bush bush in de woestijn. Hier moesten we met board en al lopen en op een berg klimmen. Vervolgens gingen we met een noodvaart met die boards van de berg af, heel erg vet. Je kon ook normaal boarden, maar dat lukte me niet echt. Ik viel steeds. Luka had het briljante idee om met zijn tweeen op een board naar beneden te sjeezen. Ik moest gaan liggen op het board en zijn moest op mijn billen gaan zitten (comfortabel) en een beetje een rare positie aannemen. We gingen aardig hard naar beneden, en dan heb ik geweten, ik ben nu doof aan mijn linkeroor van het gegil van Luka. Het was zo’n leuke ervaring om dit te doen, echt een aanrader! Na het boarden mochten we nog even zwemmen en relaxen op het strand voordat we teruggingen met de ferry.

Nu ben ik dus weer thuis. Morgen heb ik vrij en ik weet nog niet helemaal wat ik ga doen behalve uitslapen. Dit weekend heb ik ook een lang weekend, van vrijdag t/m zondag, dus dan wil ik heel graag naar Fraser Island. Dat lijkt me echt heel leuk!

Verder gaat alles goed hier. Ik vermaak me erg goed, het weer is hier lekker en ik heb niks meegekregen van de enorme hagelbuien die hier gevallen schijnen te zijn!

See ya!