Wat gaat de tijd snel, het lijkt echt gister dat ik bij Uluru stond. Maar dat is toch echt alweer een week geleden. Veel gebeurd in die tijd ook.  Onze tourguide, Jason, had onze tour geboekt voor meteen de dag nadat we aan waren gekomen in Alice Springs. Dit betekende voor vrijdag 8 juni, 5 uur op, alles snel inpakken en gaan maar. De rit naar Uluru was ongeveer 6 uur dus we hebben wel nog even kunnen slapen. We hadden een vrij grote groep, maar opzich wel een gezellige. De eerste stop van de 3 dagen was bij Kings Canyon. Onwijs mooi gebied, rood gebergte en heel hoog. We zouden meteen lekker van start gaat met een wandeling van 3.5 uur. Het eerste gedeelte was het zwaarst volgens Jason en dat bleek ook geen grapje te zijn. Ben nog nooit van m'n leven voor me plezier zo'n stille trap op geklommen. Iedereen stijgerde in het begin nog vrolijk de trap op. Maar na 5 minuten waren zelfs de beste sporters compleet uitgeput. De wandeling verder was super mooi. We hebben zoveel moois gezien.  Na de wandeling moesten we naar het kamp, maar niet voordat er hout was gesprokkeld. Dit was voor de mannen natuurlijk een roeping tot hun oerinstinct en die gingen dan ook vrolijk de bush bush in om enorme bonen uit de grond te rukken. Zelf vond ik het wel mooi geweest nadat ik een tak van de grond had geraapt, Madelon daar in tegen had de smaak ook al te pakken en zag overal potentieel brandhout.  Bij het kamp aangekomen was het al donker en dan ook echt donker. Er waren geen lampen en alles moest met zaklantaarns. Kampvuur en het eten werd gemaakt en daarna konden we onze slaapzakken gaan halen. Iedereen kreeg een swag, was een soort jutezak is waar je jezelf bijna helemaal in kan ritsen en daar een matje in ligt. Nog wat extra hout op het vuur, drie truien over elkaar  en slapen. Onder de sterren, met temperaturen die tegen het vriespunt aan lagen. Op zaterdag moesten we ook alweer vroeg op. In het donker moest het kamp opgeruimd worden, hebben we ontbeten en toen allemaal de bus in want we gingen naar Kata Tjuta. Vanuit de bus hebben we toen voor het eerste Uluru/Ayers Rock gezien. En wat een gezicht ook. Ontzettend spectaculair, kon het bijna niet geloven. Bij Kata Tjuta gingen we ook een wandeling maken van ongeveer 4 uur. Was allemaal heel mooi en vooral ook leuk om de verhalen te horen over de aboriginals, die daar dus echt geleefd hebben en leven en op die plek nog steeds heilige rituelen uitvoeren. Hierna hebben we ren bezoekje gebracht aan het cultural centre. Waar ze 'sorry brieven' hadden van mensen die stukjes van Uluru hadden meegenomen en het nu weer terug wilden geven aan de aboriginals omdat ze dachten dat ze er ongeluk door hadden gekregen.  Toen was het tijd voor het gedeelte waar iedereen echt voor was meegegaan, Uluru. We hebben een klein stukje er langs gewandeld en hebben gekeken waar je omhoog kon klimmen. Niemand bij ons in de groep wilde klimmen, Uluru is heilig voor de aboriginal mensen en het beklimmen ervan zou je dus kunnen vergelijken met et beklimmen van een kerk. En s dat nog niet genoeg reden is, blijkt de klim ook nog eens immens zwaar en stijl de zijn en zijn er dus echt meerdere mensen al gestorven terwijl ze de klim probeerden te doen.  We hebben de zonsondergang bekeken en zijn toen doorgereden naar ons kamp, dat nu opgesteld was bij een camping. De tweede nacht onder de sterren volgde.  Zondag mochten we iets uitslapen, half 6 jeeh! Toen zijn we vertrokken om de zonsopgang te bekijken bij Uluru. Hierna hebben we in 2 uur om heel Uluru gelopen en zijn we begonnen aan de terug weg maar Alice Springs. Op de weg naar Alice hebben we nog even gestopt om een kamelenritje te doen. Wat was dat hilarisch. Madelon en ik samen op een kameel. Hobbel hobbel over een paadje. Toen liet de man er naast de kameel opeens rennen waardoor we er bijna nog van af vielen ook. Zo grappig. Aangekomen in het hostel hebben we nog een keer met de groep gegeten en zijn Madelon en ik roef gaan slapen.  De volgende dag moesten we om 4 uur opstaan om op tour naar Darwin te gaan (weer met Jason) compleet gekkenhuis. Madelon zou eerst tot en met Alice en Uluru bij me blijven maar besloot toen toch om mee te gaan naar Darwin.  De eerste paar uur hebben we vrij weinig van mee gekregen. Er stapten nog een Italiaanse jongen in en een (bleek achteraf) onwijs irritant Frans meisje. We zijn gestopt bij het enige echte spacetown, waar blijkbaar heel veel UFO's worden gespot. Daarna hebben we nog even gelopen bij de Devils Marbles en toen waren we alweer 900 km verder in de middle of nowhere. We sliepen in een soort motel bij een pub en dat was heel gezellig allemaal.  Dinsdag zijn we naar twee echte natuurlijke hotpools gegaan. Waarvan een heel mooi en relaxt was en de andere was meer een soms wat viezige sloot waar je de bodem vaak niet eens van kon zien. We gingen de rivier maar afzwemmen, bleek nog vrij lastig te zijn met allemaal boomstronken waar je tegen aan kon knallen. Hierna hebben we in een keer de rest de 600 km afgelegd. Toen waren we alweer in Darwin. Jason had ons gevraagd om te flyeren die avond, in ruil voor gratis drinken en eten. Uiteindelijk was het meer een kwestie van: stilzitten en mooi wezen, met een gratis cocktail. Dus dat was prima. Onwijs leuke avond gehad en minder leuke ochtend toen we allebei met een hangover moesten opstaan.  Madelon ging die zelfde dag weg in de avond en dat vind ik nog steeds erg jammer. We hebben een maand samen gereisd en onwijs veel mooie dingen gezien en vind het echt jammer dat dat voorbij is. Gister ben ik met een tour naar Litchfield National Park geweest en dat was heel leuk. Eerst mochten we een slang vasthouden, waar ik mezelf verbaasde door hoe rustig ik bleef, maar dat kwam misschien mede door gebrek aan slaap. Vervolgens gingen we op een bootje opzoek naar wilde krokodillen. Wat een coole beesten blijven dat, meters lang en ontzettend lui. Maar toch bestaan ze al sinds de dinosaurussen. Litchfield zelf was het volgende op het programma. We hebben daar gezwommen bij watervallen en in kleine badjes.  Alweer bijna mijn laatste blog! 9 maanden verder en nu breekt toch echt het laatste gedeelte van mijn reis aan. Op het moment ben ik nog in Darwin, lig ik in het park in de zon en moet ik nog twee uur wachten totdat ik op de shuttlebus naar het vliegtuig moet. Paar uur later ben ik dan alweer in Bali - Indonesië. Tijd gaat zo snel! Tot snel!