Hoi allemaal!

Veel gebeurd de afgelopen weken. Ik had anderhalve week vakantie omdat het Pasen was en in die tijd heb ik natuurlijk zo veel mogelijk proberen te doen.

Het eerste weekend ben ik met Lisanne en Milou naar Byron Bay gegaan, met de auto dus dat was wel zo relaxt. Lekker 2 avonden uit geweest en gewoon een beetje relaxen. Lisanne en ik zouden meteen na Byron op roadtrip gaan maar dat hebben we uiteindelijk uitgesteld tot maandag, omdat we te moe waren.

Maandag kwam Lisanne dus met de auto naar mij, lekker vroeg. De eerste stop hadden we bedacht in Bundaberg. 4 uur lang, de muziek lekker hard, auto op cruise control (hints de titel, zo hebben we ongeveer de hele rit gereden) en gaan maar. In Bundaberg is eigenlijk niet heel veel te beleven, het is een leuk stadje maar gewoon niet heel boeiend. Wat wel bijzonder is daar, is dat je daar zee schildpadjes kan zien uitkomen, alleen in het seizoen. We hadden geluk, het seizoen was nog niet afgelopen. We besloten dus om er maar meteen dezelfde avond heen te gaan. Daarvoor dachten we nog even snel een andere toeristische attractie te bezoeken, de Mystery Craters. Het klonk allemaal een stuk interessanter dan het eigenlijk was. Het waren eigenlijk gewoon een paar vage gaten in de grond met een hek er om heen. En daar moesten we dan 7.50 voor betalen.

Om 7 uur moesten we bij de schildpadjes zijn, we wisten eigenlijk totaal niet wat we konden verwachten, maar we kwamen er al snel genoeg achter dat het wel eens heel lang kon duren voordat we iets zouden zien, ALS we al iets zouden gaan zien. Om half 11 werden we uiteindelijk opgehaald als laatste groep. Bleek dat het nog niet eens zeker was dat we een nest te zien zouden krijgen maar we wilden ons in ieder geval even een leeg nest laten zien, jippie. Toen de mevrouw lekker aan het graven was lag er toch nog een baby schildpadje onder het zand. Hadden we er in ieder geval een gezien. Gelukkig werd onze ranger gebeld dat er toch een nest was gevonden en konden we plaats nemen rond een hoop zand waar een voor een hele kleine schildpadden uit kwamen. Zo schattig en het duurde zo lang voordat al die beestjes uit het zand waren. We hadden het geluk dat we in de groep zaten bij een ontzettend irritant stel Aziaten en een groep Fransen die al net zo achterlijk waren en zo laat op de avond is dat niet heel goed voor het geduld en humeur. De schildpadjes moesten naar de zee, ze volgen dan het licht van de maan maar nu wilden ze het toch iets versnellen en moesten sommige van ons ze helpen met zaklampen. De rest moest op geruime afstand gaan staan zodat we niet op de schildpadden zouden gaan staan. Uiteraard bleven alle Aziaten lekker dichtbij staan en moesten de schildpadjes steeds uitwijken voor hun voeten die maar in de weg bleven staan.

De volgende dag, nadat we een nogal korte nacht hadden gehad in een best wel crappy hostel (geen stopcontacten, om 6 uur in de ochtend was het halve hostel bezeten en werden alle deuren steeds achter elkaar dicht gesmeten) wilden we door rijden naar Mackay. Maar niet zonder een bezoekje te brengen aan de rum fabriek (Bundaberg Rum??!). In de fabriek kregen we een tour en mochten we ook nog eens 2 glazen rum proeven, lekker om 11 uur in de ochtend. Daarna zijn we door gaan rijden, Mackay bleek alleen iets te ver weg te zijn dus we stopten in Rockhampton, waar echt helemaal niks te doen is. We hebben er eigenlijk echt alleen gegeten en geslapen en we hebben nog een rondje gelopen over de kermis. Maar na een attractie hadden we het eigenlijk al wel weer gezien, wat was dat eng. Keihard draaien, op en neer, gekraak, roest, het was vragen om problemen.

De dag daarna kwamen we aan in Mackay, waar we lekker een kamer voor ons tweeën hadden. In Mackay hebben we toen in een restaurant krokodillen- en kangaroo vlees gegeten. Kangaroo had ik al eens gegeten en is eigenlijk heel lekker. Krokodil was de eerste keer en was eigenlijk een beetje raar. Vrij taai, lijkt een beetje op kip, maar heeft een andere structuur ofzo.

Rondom Mackay liggen twee grote nationale parken, we zijn daar op donderdag heen gereden. We hadden de dag ervoor besloten dat we forest flying wilden doen, dus dat was het plan. Na met de auto eerst normaal over de weg in de middle of nowhere te rijden moesten we nog verder de bush bush in, alleen dan niet op een geasfalteerde weg, dwars door water en over zandweggetjes. Maar uiteindelijk hadden we het dan toch gevonden. Enorme vleermuizen vlogen er rond en dat was toch wel even een twijfelmomentje aangezien ik het toch niet heel erg heb op die beesten. Maar toch doorgezet. We kregen een mooi tuigje om en mochten eerst even oefenen. Forest Flying is eigenlijk een soort tokkelen, alleen ga je dan niet keihard naar beneden, maar je gaat over het regenwoud en je kan jezelf afremmen om rond te kijken en gewoon zelf beslissen hoe hard je gaat. Klinkt allemaal heel eenvoudig maar was toch wel iets lastiger bleek. Om bij de baan te komen moesten we eerst een aardig eind omhoog lopen, we hadden al een enorme spin gezien dus we waren aardig op ons hoeden. Ik was net lekker aan het klagen dat het zo vermoeiend was toen de man van het Forest Flying opeens een slang boos maakte. Toen waren we wel echt bereid om die volledige berg weer in volle vaart af te rennen. Gelukkig is niemand gebeten en was de slang vrij snel weg na zijn punt te hebben gemaakt. Toen kwam er ook nog bij dat er in de bomen ook nog wel eens pythons kunnen zitten, maar no worries, die doen verder niks. Behalve naar je kijken en gewoon creepy zijn. Het Forest Flying was heel vet, Lisanne ging eerst in volle vaart naar het eerste platform. Daarna moest ik met de camera, dus ik moest zachter, was alleen moeilijk dan het lijkt om met camera in de hand jezelf af te remmen en dan zo dat je nog wel gaat en je niet jezelf de halve baan over moet slepen. Wat ook nog tricky is, is dat er overal gewoon bomen staan waar je soms rakelings langs gaat. Plus enorme palmbladen die in de weg hangen en die je maar gewoon uit de weg moet trappen, waarna je ze vervolgens gewoon vol in je gezicht krijgt. Lisanne heeft op de weg naar het laatste platform nog een enorme spin uit de weg geruimd, als een soort silent ninja met haar voeten. Was toch wel blij dat ik niet eerst hoefde want dan was ik waarschijnlijk gewoon weer de terug gegaan naar het platform. Verder vlogen er de hele tijd vleermuizen rond je hoofd, was ook wel weer een ervaring.

Hierna zijn we door gereden naar Airli Beach, waar de Whitsundays liggen. Prachtig is het daar, lichtblauwe zee, mooie eilanden, lekker weer. We hebben die dag meteen een tour geboekt op een zeilboot en skydiven, wat toch wel een zenuwslopende beslissing was.

Vrijdag hebben we de hele dag op een zeilboot gezeten, we zijn rond, tussen en langs de eilanden gevaren. Hebben een uurtje op Whitehaven Beach mogen liggen (het fijnste zand ooit) en hebben een tijdje mogen snorkelen tussen hele mooie koraalriffen. Het was super warm, dus we waren wel weer lekker een beetje verbrand.

Zaterdag was DE dag. De hele dag waren we zenuwachtig, want we werden pas om half 4 opgehaald. Toen werden we ook nog eens gebeld om kwart over 3 dat het langer zou duren, dus toen zaten we helemaal te stressen. Uiteindelijk toch dat vliegtuig in, mooie interviews gedaan voor onze dvd's en gaan maar. We vlogen boven de Whitsundays en dat was zo mooi, je kon alle eilanden zien liggen, echt een soort paradijsje. Toen was het tijd om te springen, we zaten ondertussen al helemaal vast gebonden aan onze instructeurs. Eigenlijk heb je helemaal geen tijd om na te denken over het vallen, het is gewoon een kwestie van gaan. 30 Seconden vrije val, toen ging de parachute open. Wat was dat vet, heb nog nooit zo iets mee gemaakt en het is heel moeilijk te beschrijven. Het uitzicht was prachtig en het was zo'n ervaring. Heb er een mooie film (en foto's) van dus mocht iemand die ooit nog willen zien.

Zondag hebben we eigenlijk niks gedaan, even uitrusten voor de volgende dag, want dan zouden we weer terug gaan rijden.

Het oorspronkelijke plan was om er weer 3 dagen over te doen, maar we vonden het eigenlijk niet heel erg nodig om er langer over te doen dan strikt noodzakelijk. Wat er toe leidde dat we uiteindelijk in een stuk hebben doorgereden, 15 uur, bam. We kwamen midden in de nacht aan, maar we sliepen tenminste wel in een normaal bed, zonder dat je je zorgen hoeft te maken dat je iemand wakker maakt als je laat binnen komt.

Mijn au pair tijd zit er bijna op, nog 2.5 weken waarvan 1 met de nieuwe au pair. Heel gek, het is zo snel gegaan. Daarna komt Sophie hier 2 weken heen en dan staan er allemaal leuke dingen op het programma (Cairns, Moreton Island, Creamfield festival met de one and only David Guetta). Dan gaat het echt beginnen, 2 weken Nieuw Zeeland met een camper, reizen van Melbourne naar Adelaide (Great Ocean Rad), met de trein van Adelaide naar Alice Springs (Uluru/Ayers Rock) en dan met de trein naar Darwin. Daarna als klap op de vuurpijl nog 3.5 weken naar Indonesie met Luka. Lekker rondtuffen op een scootertje en lekker alles een beetje zien. Mijn vliegticket is om geboekt, ik vlieg nu 9 juli naar huis en kom dan 10 juli aan. 80ste keer ongeveer dat ik de datum verander, excuses voor het ongemak, mijn pa heeft ook al zijn halve agenda opnieuw moeten indelen omdat ik steeds alles verander. Maar 10 juli!

Liefs!